استفاده از هیدرولیزات خیساب ذرت در جیره جوجه‌های گوشتی: رویکردی اقتصادی-زیست‌محیطی در مدیریت پسماند صنعتی و کاهش آلودگی منابع آب
کد مقاله : 2156-CCSAMR (R1)
نویسندگان
حسنا حاجاتی *1، سید عبداله حسینی2، امیرحسین علیزاده قمصری2
1هییت علمی موسسه تحقیقات علوم دامی
2هیئت علمی موسسه تحقیقات علوم دامی
چکیده مقاله
این مطالعه با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف هیدرولیزات خیساب ذرت (پروفوس پلاس) بر عملکرد رشد، ضریب تبدیل غذایی، شاخص کارایی تولید، هزینه خوراک و برخی شاخص‌های کیفیت بستر در جوجه‌های گوشتی سویه راس ۳۰۸ انجام شد. تعداد ۷۵۰ قطعه جوجه یک‌روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با ۵ تیمار، ۶ تکرار و ۲۵ قطعه در هر تکرار به مدت ۴۲ روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه (شاهد) بدون پروفوس پلاس و جیره‌های حاوی 5/2، ۵، 5/7 و ۱۰ درصد پروفوس پلاس بودند. جیره‌ها در سه دوره آغازین (۱-۱۰ روزگی)، رشد (۱۱-۲۴ روزگی) و پایانی (۲۵-۴۲ روزگی) بر اساس توصیه‌های تغذیه‌ای سویه راس ۳۰۸ فرموله شدند. نتایج نشان داد که در دوره آغازین، افزودن پروفوس پلاس تا سطح ۵ درصد تأثیر معنی‌داری بر افزایش وزن بدن نداشت اما در دوره‌های رشد و پایانی، سطوح بالاتر از 5/2 درصد سبب کاهش معنی‌دار افزایش وزن بدن و افزایش ضریب تبدیل غذایی شد. کمترین وزن نهایی و بدترین FCR در تیمار ۱۰ درصد مشاهده شد. مصرف خوراک تنها در دوره پایانی و در سطح ۱۰ درصد به‌طور معنی‌داری کاهش یافت. شاخص کارایی تولید در سطوح ۵ درصد و بالاتر به‌طور معنی‌داری کمتر از شاهد بود. هزینه خوراک به ازای تولید هر کیلوگرم وزن زنده در سطوح 5/7 و ۱۰ درصد به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافت. افزودن ۱۰ درصد پروفوس پلاس سبب افزایش pH بستر شد، اما تأثیری بر رطوبت، ماده خشک و نیتروژن آمونیاکی بستر و همچنین امتیاز ضایعات بالشتک پا نداشت.
کلیدواژه ها
جوجه گوشتی، خیساب ذرت، عملکرد رشد، شاخص کارایی تولید، کیفیت بستر
وضعیت: * پذیرفته شد، پوستر دریافت گردید، در لیست انتشار و صدور گواهی قرار گرفت