نقش دانش بومی در سازگاری با خشکسالی: تجربیات جوامع محلی ایران
کد مقاله : 2089-CCSAMR (R1)
نویسندگان
بیتا معادی *
عضو هیات علمی بخش منابع طبیعی سازمان تحقیقات و آموزش و ترویج کشاورزی
چکیده مقاله
تغییرات اقلیمی و خشکسالی به عنوان چالش‌های اصلی مدیریت منابع آب در ایران، نیازمند رویکردهای پایدار مبتنی بر دانش بومی است. این مقاله مروری به نقش دانش بومی در کاهش آسیب‌پذیری جوامع محلی با تمرکز بر تجربیات ایرانی می‌پردازد. با بررسی منابع کتابخانه ای و میدانی نشان داده شد که دانش بومی مانند قنات، بندسار و شیوه‌های سنتی مدیریت مرتع، ظرفیت تاب‌آوری را افزایش می‌دهد. روش تحقیق شامل تحلیل محتوای کیفی اسناد کلیدی اخیر است. نتایج حاکی از آن است که تلفیق دانش بومی با دانش نوین، اثربخشی استراتژی‌های سازگاری را دوچندان می‌کند، اما چالش‌هایی مانند مدرنیزاسیون دولتی مانع آن می‌شود. پیشنهاد می‌شود سیاست‌گذاران بر ثبت و آموزش دانش بومی تمرکز کنند تا امنیت غذایی و پایداری اکولوژیکی تقویت شود.
کلیدواژه ها
تغییرات اقلیمی، دانش بومی، منابع آبی
وضعیت: * پذیرفته شد، پوستر دریافت گردید، در لیست انتشار و صدور گواهی قرار گرفت