نقش انتقال مجدد غلات در تحمل به تنش خشکی در شرایط تغییر اقلیم
کد مقاله : 1838-CCSAMR
نویسندگان
پریسا کوباز *1، نصیبه توکلی2
1رییس بخش فیزیولوژی مولکولی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی
2همکار طرح بخش فیزیولوژی مولکولی
چکیده مقاله
تغییرات اقلیمی با تشدید تنش خشکی، افزایش دما و نوسان الگوهای بارش، به‌طور جدی تولید غلات را تحت تأثیر قرار داده است. در چنین شرایطی، انتقال مجدد مواد ذخیره‌شده در اندام‌های رویشی، به‌ویژه کربوهیدرات‌های محلول در ساقه، به‌عنوان یکی از مکانیسم‌های کلیدی تطابق گیاه با خشکی شناخته می‌شود. این فرایند با جبران کاهش فتوسنتز و تأمین انرژی لازم برای پر شدن دانه، نقش مؤثری در حفظ عملکرد دارد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که کارایی انتقال مجدد در دوره‌های حساس رشدی مانند گل‌دهی و دانه‌بندی، یکی از عوامل تعیین‌کننده در پایداری عملکرد غلات در آینده اقلیمی خواهد بود. علاوه بر این، بهبود مدیریت زراعی، انتخاب ژرم‌پلاسم‌های کارآمد و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین اصلاح نباتات می‌تواند ظرفیت انتقال مجدد را تقویت کرده و تاب‌آوری غلات را در برابر الگو‌های خشکی پیش‌رو افزایش دهد. برآوردها نشان داده است که سهم انتقال مجدد بخشهای مختلف گیاه گندم در شرایط تنش خشکی بین 6/9 و 7/22 درصد است که نشان از افزایش سهم انتقال مجدد در شرایط تنش خشکی دارد.
این مقاله نقش انتقال مجدد در پایداری عملکرد، پویایی منبع–مخزن و سازگاری اقلیمی را بررسی و راهبردهای مدیریتی و فناوری‌های نوین در این حوزه را معرفی می‌نماید.
کلیدواژه ها
انتقال مجدد، تنش خشکی، غلات، تغییر اقلیم، کربوهیدرات ساقه
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر، لازم است پوستر در 2 سایت زیر بارگذاری شود. https://ccsamr.greenmeeting.ir** https://ccsamr.areeo.ac.ir/author