ارزیابی اثرات تغییر اقلیم بر معیشت دامداری عشایر و راهبردهای سازگاری در مناطق خشک و نیمه‌خشک ایران
کد مقاله : 1809-CCSAMR
نویسندگان
معصومه پازکی *1، علی محبی2، بهداد گیلوری3، سیده سمانه حسینی4
1استادیار پژوهشی بخش تحقیقات اقتصادی - اجتماعی و ترویج کشاورزی، مرکز تحققیات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان سمنان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، سمنان، ایران
2استادیار پژوهشی بخش تحقیقات بیابان، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
3پژوهشگر بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان سمنان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، سمنان، ایران
4پژوهشگر بخش تحقیقات اقتصادی - اجتماعی و ترویج کشاورزی، مرکز تحققیات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان سمنان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، سمنان، ایران
چکیده مقاله
تغییر اقلیم با تشدید خشکسالی، کاهش تولید علوفه و ناپایداری منابع آب، معیشت عشایر را با چالش‌های جدی روبه‌رو کرده است. این پژوهش با رویکرد نظریه زمینه‌ای و با هدف تبیین الگوی سازگاری معیشتی عشایر انجام شد. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های عمیق و مشاهده میدانی جمع‌آوری و طی مراحل کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل گردید. نتایج نشان داد مقوله هسته‌ای «ناپایداری معیشت سنتی» است که تحت تأثیر شرایط علّی مانند خشکسالی‌های مکرر، کاهش کیفیت مراتع و افزایش هزینه‌های دامداری شکل می‌گیرد. راهبردهای شناخته‌شده شامل تنوع‌بخشی درآمد، تقویت دانش بومی، تعدیل الگوی کوچ و مدیریت مشارکتی منابع طبیعی است. پیامدها نیز در قالب کاهش آسیب‌پذیری اقتصادی و تقویت تاب‌آوری اجتماعی _ اکولوژیک ظاهر می‌شوند. مدل پارادایمی پژوهش بیان می‌کند که ترکیب ظرفیت‌های محلی با حمایت نهادی، مؤثرترین مسیر برای سازگاری پایدار معیشت عشایر در شرایط تغییر اقلیم است.
کلیدواژه ها
ظرفیت سازگاری، تاب‌آوری اجتماعی _ اکولوژیک، حاکمیت منابع، شاخص آسیب‌پذیری، کوچ
وضعیت: * پذیرفته شد، پوستر دریافت گردید، در لیست انتشار و صدور گواهی قرار گرفت