تنوع‌بخشی به سفره آبزی‌پروری ایران در عصر تغییر اقلیم: بازآرایی گونه‌ای، سازگاری اقلیمی و آینده‌نگری سرزمینی
کد مقاله : 1707-CCSAMR
نویسندگان
نیما شیری *، سنا شریفیان، عارف کریم پور، الیاس سلیمانی کهنوج
موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، بندرعباس
چکیده مقاله
تغییرات اقلیمی، افزایش دما، کاهش بارش و افت دبی رودخانه‌ها، الگوی سنتی آبزی‌پروری کشور را با محدودیت جدی روبه‌رو کرده است. مرور نظام‌مند منابع و تحلیل آینده‌پژوهانه این مطالعه نشان می‌دهد پرورش گونه‌های سردآبی پرنیاز به آب، به‌ویژه قزل‌آلا، در بیشتر مناطق به‌دلیل نبود شرایط هیدرولوژیک و اقلیمی پایدار فاقد توجیه بوده و تنها در پهنه‌های خاص کوهستانی امکان‌پذیر است. در چنین وضعیتی، تنوع‌بخشی هوشمند و بازآرایی سفره آبزی‌پروری ضروری است. جایگزینی گونه‌های کم‌مصرف و سازگار با شوری مانند تیلاپیا به‌جای گونه‌های کم‌تحمل نظیر کپورماهیان و توسعه استخرهای ساحلی برای تولید میگو و ماهیان مقاوم دریایی همچون صُبیتی و شانک زردباله، مسیر اصلی افزایش تاب‌آوری تولید است. همچنین، توسعه قفس‌های دریایی فرصت بازتعریف سبد گونه‌ای با سوکلا، پرستوی هندی و سی‌باس را فراهم کرده و ظرفیت صادراتی را تقویت می‌کند. در نتیجه، بازتنظیم سیاست‌های ملی بر پایه آمایش سرزمینی، محدودیت‌های اقلیمی و پویایی بازار برای آینده پایدار آبزی‌پروری ضروری است.
کلیدواژه ها
آبزی‌پروری پایدار، آمایش سرزمین، امنیت غذایی، تغییر اقلیم، صادرات آبزیان.
وضعیت: * پذیرفته شد، پوستر دریافت گردید، در لیست انتشار و صدور گواهی قرار گرفت