کاربرد فناوری‌های چنداومیکس در افزایش تاب‌آوری ژنتیکی دام‌ها در برابر تغییر اقلیم
کد مقاله : 1520-CCSAMR (R1)
نویسندگان
علی جوانروح *
عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور
چکیده مقاله
تغییرات اقلیمی با ایجاد تنش‌های گرمایی، کم‌آبی و اختلالات تغذیه‌ای، پایداری تولیدات دامی را در سراسر جهان تهدید کرده است. به‌کارگیری رویکردهای چنداومیکس شامل ژنومیکس، ترنسکریپتومیکس، پروتئومیکس، متابولومیکس و میکروبیومیکس، درک عمیق‌تری از سازوکارهای مولکولی تاب‌آوری محیطی فراهم می‌کند و امکان شناسایی نشانگرهای زیستی مرتبط با مقاومت به استرس‌های محیطی را می‌دهد. مطالعات انجام‌شده بر روی گونه‌های گاو، گوسفند، بز، طیور و زنبور عسل نشان می‌دهد که ادغام داده‌های اومیکس با الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌تواند به پیش‌بینی و انتخاب ژنوتیپ‌ها و میکروبیوم‌های سازگار با اقلیم‌های گرم و خشک کمک کند. این رهیافت، پایه‌گذار نسل جدیدی از برنامه‌های اصلاح نژادی اقلیم‌هوشمند است که هدف آن افزایش کارایی، پایداری و سلامت دام‌ها در شرایط محیطی در حال تغییر می‌باشد. اجرای چنین مدل‌هایی در ایران با تکیه بر نژادهای بومی و زیرساخت‌های علمی رو به رشد، می‌تواند مسیر توسعه‌ی پایدار دامپروری کشور را ترسیم کند.
کلیدواژه ها
چند اومیکس، تاب آوری، سازگاری دام، تغییر اقلیم، هوش مصنوعی
وضعیت: * پذیرفته شد، پوستر دریافت گردید، در لیست انتشار و صدور گواهی قرار گرفت