| فناوری بارور سازی ابرها، ارزیابی اثربخشی و چالش ها |
| کد مقاله : 1370-CCSAMR |
| نویسندگان |
| طیبه سپه وند * |
| چکیده مقاله |
| باران به عنوان یکی از منابع حیاتی آب شیرین، نقش تعیینکنندهای در چرخه هیدرولوژیکی و تأمین نیازهای بشری دارد. با این حال، تغییرات اقلیمی و افزایش وقوع پدیدههایی مانند خشکسالی، کمبود آب و آلودگی هوا، ضرورت بهرهگیری از راهکارهای نوین برای مدیریت منابع آب را بیش از پیش آشکار ساخته است. در این میان، فناوری بارورسازی ابرها به عنوان روشی امیدبخش برای افزایش مصنوعی بارش و تعدیل آبوهوا، طی هفت دهه گذشته مورد توجه قرار گرفته است. این فناوری عمدتاً در دو روش بارورسازی سرد (با استفاده از موادی مانند یدید نقره و یخخشک) و بارورسازی گرم (با بهرهگیری از نمکهای ریز) اجرا میشود که هر یک متناسب با نوع ابر و شرایط جوی به کار میروند. مطالعات میدانی و شبیهسازیهای عددی حاکی از آن است که در صورت اجرای صحیح، این روش میتواند بین ۵ تا ۱۵ درصد بر میزان بارش برف یا باران بیفزاید. با این وجود، اثربخشی بارورسازی ابرها به شدت تحت تأثیر عوامل جوی، زمانبندی، مکان و نوع ماده بارورکننده است. همچنین چالشهای متعددی از جمله دشواری تفکیک بارش طبیعی از بارش القاشده، نگرانیهای زیست محیطی درباره تجمع مواد شیمیایی، هزینههای اجرایی بالا و خلأهای حقوقی بینالمللی، گسترش این فناوری را با محدودیت مواجه ساخته است. با این حال، با توجه به بحران فزاینده آب در بسیاری از مناطق جهان، بارورسازی ابرها همچنان به عنوان یک گزینه کاربردی و اقتصادی در زمینه مدیریت پایدار منابع آب و کشاورزی مطرح است. |
| کلیدواژه ها |
| در راهنمای نگارش برای مقالات کوتاه کلیدواژه ذکر نشده است |
| وضعیت: * پذیرفته شد، پوستر دریافت گردید، در لیست انتشار و صدور گواهی قرار گرفت |
