حکمرانی اقلیمی و کشاورزی پایدار: بازاندیشی در چارچوب‌های حقوقی بین‌المللی و ملی
کد مقاله : 1243-CCSAMR (R1)
نویسندگان
محمد برزعلی *1، فاطمه دینکو2، علی گل محمدی3، آرزو افسری4
1عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گلستان
2محقق سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی
3کارشناس ارشد دادگستری گلستان
4کارشناس ارشد حقوق سازمان جهاد کشاورزی گلستان
چکیده مقاله
تغییرات اقلیمی پدیده‌ای جهانی است که هم علت و هم پیامد فعالیت‌های کشاورزی به شمار می‌آید. بخش کشاورزی از یک‌سو در انتشار گازهای گلخانه‌ای نقش دارد و از سوی دیگر از نخستین قربانیان تغییر اقلیم محسوب می‌شود. بااین‌حال، این بخش فرصتی مهم برای کاهش و سازگاری با تغییرات اقلیمی فراهم می‌کند. در این مقاله با رویکردی حقوقی، ابزارهای قانون‌گذاری از نوع آمرانه تا بازارمحور برای مقابله با تغییر اقلیم در کشاورزی بررسی شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد قوانین مؤثر باید تعادلی میان الزام، انعطاف‌پذیری و عدالت بین‌نسلی برقرار کنند تا پایداری منابع تولید تضمین شود. تحقق مدیریت پایدار کشاورزی تنها با وجود قوانین ممکن نیست، بلکه اجرای مؤثر آن‌ها نیازمند هماهنگی میان نهادهای دولتی، بخش خصوصی و جوامع محلی است. علم حقوق می‌تواند از طریق طراحی ساختارهای مشارکتی و تطبیق با دانش‌های نوین اقلیمی و زیست‌محیطی، زمینه حکمرانی چندسطحی و کارآمد را فراهم آورد. در نتیجه، آینده کشاورزی پایدار در گرو تعامل مؤثر میان علم حقوق، سیاستگذاری و دانش اقلیمی است.
کلیدواژه ها
کشاورزی هوشمند به اقلیم، عدالت بین نسلی، قوانین الزام آور، جوامع محلی و امنیت غذایی.
وضعیت: * پذیرفته شد، پوستر دریافت گردید، در لیست انتشار و صدور گواهی قرار گرفت