تحول روش‌های تدریس در آموزش و ترویج کشاورزی: رهیافتی یکپارچه برای تقویت ابعاد اجتماعی و نظام‌های بهره‌برداری
کد مقاله : 1176-CCSAMR
نویسندگان
ریحانه شاقلی *
استادیار،مرکزتحقیقات وآموزش کشاورزی ومنابع طبیعی خراسان رضوی،سازمان تحقیقات،آموزش وترویج کشاورزی،مشهد،ایران
چکیده مقاله
آموزش و ترویج کشاورزی به عنوان موتور محرک تحول در بخش کشاورزی و مدیریت منابع طبیعی ایفای نقش می‌کند. در شرایط کنونی که جوامع روستایی با چالش‌های پیچیده‌ای همچون تغییرات اقلیمی، فشار بر منابع آبی و ناامنی غذایی مواجه هستند، کارایی این نظام‌های آموزشی نقشی تعیین‌کننده در سازگاری با این شرایط دارد. با این حال، تجربیات گذشته نشان می‌دهد که روش‌های سنتی و از-بالا-به-پایین ترویج که در آن کشاورز صرفاً دریافت‌کننده منفعل اطلاعات فنی تصور می‌شود، دیگر پاسخگوی نیازهای پیچیده عصر حاضر نیست. این مقاله با تمرکز بر سه محور اصلی «ابعاد اجتماعی»، «نظام‌های بهره‌برداری» و «آموزش و ترویج»، به بررسی روش‌های نوین تدریس می‌پردازد. پرسش محوری این است که روش‌های تدریس مشارکتی چگونه می‌توانند پیوند بین دانش بومی و علوم مدرن را تقویت کرده و به ارتقای پایداری نظام‌های بهره‌برداری و تاب‌آوری اجتماعی بینجامند؟ هدف مقاله، ارائه تحلیلی از کاربرد این روش‌ها و تأثیر آنها بر ایجاد سیستم‌های کشاورزی پایدارتر و انعطاف‌پذیرتر است. این تحلیل می‌تواند راهنمای سیاستگذاران و برنامه‌ریزان بخش کشاورزی در تدوین راهبردهای مؤثر آموزش و ترویج باشد.
کلیدواژه ها
آموزش کشاورزی، ترویج مشارکتی، روش‌های تدریس، نظام‌های بهره‌برداری، ابعاد اجتماعی، تغییرات اقلیمی.
وضعیت: * پذیرفته شد، پوستر دریافت گردید، در لیست انتشار و صدور گواهی قرار گرفت