آموزش و ترویج و تقویت سازگاری کشاورزان با تغییر اقلیم: تلفیق دانش بومی و نوین
کد مقاله : 1164-CCSAMR
نویسندگان
ریحانه شاقلی *
استادیار،مرکزتحقیقات وآموزش کشاورزی ومنابع طبیعی خراسان رضوی،سازمان تحقیقات،آموزش وترویج کشاورزی،مشهد،ایران
چکیده مقاله
هدف این مقاله، تحلیل نقش حیاتی نظام‌های آموزش و ترویج به عنوان موتور محرک سازگاری با تغییرات اقلیمی در بخش کشاورزی و منابع طبیعی است. با استفاده از روش تحقیق مروری-تحلیلی، این پژوهش استدلال می‌کند که رویکردهای آموزشی مشارکتی و دوطرفه – که به تلفیق دانش بومی کشاورزان با علوم اقلیمی مدرن می‌پردازند – به‌طور معناداری مؤثرتر از روش‌های ترویجی سنتی و از-بالا-به-پایین عمل می‌کنند. چنین نظام ترویجی پیشرفته، فراتر از صرف انتقال فناوری، با به رسمیت شناختن و ارزش گذاشتن بر خرد محلی، به توانمندسازی اجتماعی پایدار، تقویت نظام‌های بهره‌برداری جمعی از منابع و تسهیل انطباق در سطح منظومه‌های زیستی منجر می‌شود. این مقاله در نهایت نتیجه می‌گیرد که سرمایه‌گذاری کلان و هدفمند در راستای توسعه و ارتقای ظرفیت‌های نهادی و مهارت‌های انسانی ترویج کاران، برای تبدیل نقش آنان از "آموزگار" صرف به "تسهیل‌گر" فرآیندهای یادگیری جمعی، یک راهبرد کلیدی و اجتناب‌ناپذیر برای افزایش تاب‌آوری کشاورزی و تحقق امنیت غذایی در برابر تغییرات اقلیمی است.
کلیدواژه ها
ترویج کشاورزی، تغییر اقلیم، سازگاری، دانش بومی، توانمندسازی، نظام‌های بهره‌برداری.
وضعیت: * پذیرفته شد، پوستر دریافت گردید، در لیست انتشار و صدور گواهی قرار گرفت